Iedereen heeft hem/het/haar: de innerlijke criticus. Een structuur die je zelf vorm hebt gegeven in de hoop dat dat je zou beschermen tegen afkeuring, pijn of eenzaamheid. Ik zeg ‘in de hoop’ omdat dat helaas niet is gelukt. Deze structuur is er juist de oorzaak van dat je je schaamt, dat je je zorgen maakt, dat je je depressief of uitgeput voelt en dat het je ontbreekt aan eigenwaarde. Het zet je vast in een soort hokje waarvan het lijkt dat je daar niet uit kunt. Het zet je gevangen, het kost je energie. Het is een structuur waardoor het stromen van jouw levensenergie, jouw genot, jouw vreugde gedempt wordt.

Er is gelukkig ook heel goed nieuws. Je kunt er iets aan doen. Door erover te lezen of te horen ga je deze structuur herkennen. Herkennen (horen, zien, voelen) in jezelf en je gaat hem ook herkennen bij anderen. Oog hebben voor de signalen van je lichaam helpt daar ontzettend bij. Daarmee ga je ontdekken hoe hij in jou leeft. In welke situaties is ie vooral actief? Hoe voelt dat? Je kunt het landschap van jouw zelfkritiek in kaart brengen. Als je gaat zien hoe de criticus in jou werkt, vallen er heel veel kwartjes. Een grote AHA. Oh zo zit dat. Daarom voel ik me dan zo. Dat gebeurt er. Daarmee kun je weer de touwtjes in handen krijgen van hoe je het écht graag wilt in je leven. Als je ziet wat je doet, kun je doen wat je wilt. Als je je steeds bewuster wordt van wat er gebeurt, kun je het uiteindelijk zo beïnvloeden dat het steeds minder vat op je krijgt.

In dit spontane audiofragment vertel ik er meer over.